ÇAKILIN HİKÂYESİ

Küçükken alıcısı çok olan ama yaşlanınca sokağa atılan cins hayvanlar ........

İşte onlardan sadece bir tanesi ÇAKIL

O bir siyam kedisiydi. Onun kaderinde bizimle karşılaşmak zaten varmış bunu sonradan anladık.

Her sabah yaptığım gibi bebeklerimi doyurmak için dışarı çıkmıştım. Mamalarını koydum ama bir eksik vardı Pamuk. Parkta  Pamuğu bulmak için dolanırken parkın kuytu bir yerinde beyaz patiler gördüm pamuktur diye eğilip patilerinden çekip çıkarttım ama Pamuk değildi bu kediyi ilk defa görüyordum.

Çok zayıftı kemikleri sayılıyor sesi bile çıkmıyordu tek canlı yeri masmavi keskin bakışlarıydı. Kucağıma aldım tepki bile vermedi çok yorgun ve bitkindi, bahçeye kedilerimin yaşadığı yere götürdüm Önce karnını doyurdum ve onun için hazırladığım yere yatırdım. Sanki biraz daha iyiydi hemen uykuya daldı. Belki günlerce hatta aylarca emniyetli bir yerde uyumamıştı.

Demiştim ya onun kaderinde bizimle karşılaşmak varmış diye Ablamda aynı gün görmüş onu bizim mahalledeki marketin önünde geçenlere miyavlarken onun için ablam hemen markete bir şeyler almaya giriyor ama çıktığında göremiyor.o ortalarda yok.

Ablam beni aradı ve etrafa ona bakmamı istedi. Ben zaten çakılla çoktan karşılaşmıştım. Çakıl erkek kedi olmasına rağmen anaç bir kediydi. Bahçedeki yavrulara annelik yapar, onları yalar temizlerdi. Yavrularda onu çok seviyordu arkasında gezer Çakılla uyurlardı. Çakılı bazen parka çıkartır, dolaşsın diye beklerdim. Yanından az bir az uzaklaşayım tedirgin olurdu. Miyavlamaya başlardı beni arardı. Kim bilir yine terk edilmekten korkuyordu.

İki seneye yakın benimle yaşadı. bu zaman zarfında mutluydu karnı doyuyor sıcak bir yeri vardı ; ama sokakta kaldığı süre içerisinde çok perişan olmuş yıpranmış bitkin düşmüştü. hastalık içine işlemişti. Çakılı zatürreeden kaybettik yokluğuna çok zor alıştık. Aslında o masmavi gözleri yaşadığı zor günleri anlatıyordu.

Bu masum canı sokağa atanların vicdanları rahat mı acaba , belki hiç hatırlamadılar bile ........

Tek tesellimiz son zamanlarını mutlu ve rahat geçirmesi oldu.

Bu canları sahiplenmek isteyenlere seslenmek istiyorum onlar birer can oyuncak değil.

Acıkacaklar, tuvaletlerini yapacaklar, ses çıkartacaklar, oyun oynayacaklar.

Petshoplara, fanuslara, kafeslerin arkasındaki o masumlara iyi bakın zevk için iki gün sonra kapı önüne atmak için sahiplenmeyin.

Bu bir mesuliyettir sabır ve sevgi işi....

Eve alıştırıp sokakta yaşamasını beklemek doğru mu ?

Yazan :Nilay elgay