Bu akşam herkesin dizi izlediği saatte saat gece 10.30 gibi dairemden aşağıya kedileri ve insanlardan ürkmeden gelirlerse köpekleri beslemek için indim. Aşağıya indiğimde beyaz bir araç park yerinden çıkmaya çalışıyordu.Kedilerimden dört aylık olan Bıdık beni kapıda görünce yine koşmaya başladı heyecanlanıp....
Bıdık arabanın arka tekerinin altında kaldı...Elimdeki mamalar düşmüş yanına koştum...Aracın plakasına bakmak hiç aklıma gelmedi...Sürücü de görüp de durmadı..Aracın içinde bir kadın bir de dört beş yaşlarında çocuk vardı..Aileydiler muhtemelen...Çocuk arac uzaklasırken camdan bakakaldı...
Bıdık,canım benim.Kucağıma aldım.Minik burnundan ve ağzından kan damladı..Başını büktü koluma doğru..Boğazından bir hırıltı geldi...Tırnaklarını sıktı...Sonra donmus gibi kalakaldı öyle kollarımda..Gözleri açık gitti kızım...Gitti işte...gitti...Aç gitti. Bir yudum suyunu içemeden gitti...
Rüzgar esiyordu...Tüyleri ileri geri hareket ediyordu..Öldüğüne inanamadım.İnanmak istemedim..O kadar şaşırdım ki,iki parmagımla nabzını aradım boynunun altında..Bulamadım.Karnına yüzümü dayadım..Kalbi atmıyordu...O an yanağıma damlayan kanı öldüğünü anlamama yetti...
Ben bu canlara nerede mama vereceğimi şaşırdım artık..Nereye gitsem orada birileri çıkıp kuru mama koymamı istemediler.Önceleri hepsını sakın karşıladım. Anlatmaya çalıştım onların da yasam hakları oldugunu..Sokakların ve parkların yasa gereği hayvanlara ait oldugunu. Kımse anlamak istemedi. Sonra hepsiyle kavga eder oldum müdahale ettiklerinde. Sonra saldıran olunca agır konusan olunca erkekse yüzüne biber gazı sıkıp tekmeledım,kadınsa zaten yerden yere vurdum..İnsanlıktan çıkardılar benı.Katıl bıle olabılırdım.Benı en ıyı sızlerın anlayacagını da bılıyorum...Cunku her gün yasadığımız şeyler bunlar. Sonra yine sustum. Kimselerin olmadığı saatlerde çöp arkalarında duvar diplerinde, ağaç kovuklarına besledim onları. Hepsını bir yere çağırmak yerine ben sokak sokak gıttım buldum onları.Hangı sokakta hangı kedı hangı kopek var bılırım.Hangısı hangısının kardesı hangısı annesı,babası,annanesı bılırım.Renklerını bılırım ezbere..Huylarını bılırım...Ses cıkarmam onları beslerken..Kımseler görmesin dıye..Ve hiç bırını elimle sevmem ıcım gıtse de..Korunduklarını düşünmesinler hep atak olsunlar dıye. Bıdık’ın annesi hamileydi daha onu ilk tanıdığımda. Dört yavrusu oldu.Annesı sokak sokak ben mama verırken benimle gelırdı.En son dairemin önüne tekrar döndüğümüzde mamasını yerdı.Yavruları oldu sonra. Kış oldu. Biri kaldı. Bıdık da gitti. Koruyamadım onu...Bir arac aldı götürdü onu benden...Ben nerede besleyeceğim onları? Sokakları bıle çok görüyorlar bize...
Bu gece çok kötüyüm ben...Eger bir dakika erken ya da bir dakika geç kalsaydım o yasıyor olacaktı. Eger beni her aksam beklemesine alıştırmasaydım onu beni gördüğünde deli gibi koşmayacaktı kızım..
Yavru kedı sahiplenmek isteyen birine onu vermek istediğimde dişi olduğu ve basına iş açar dıye korktuğu için almak istemedi tekir kızımı. Oysa isteseydi ben onu yakalardım. İki yıl sonra annesi ilk kez bana güvenmişti. Yanıma kadar geliyordu kızlarıyla. Elletmese de bacaklarıma sürtünüyordu. Apartmanın gırısıne kadar benı takıp edıyordu.Orada bekliyorlardı. İki girişi var ve ikisini de biliyorlardı..
Ben sebep oldum onun ölümüne. Annesinin şaşkın bakışlarını asla unutamayacağım...Ben ...içim acıyor...içimde cam kırıkları var bu gece. Masum’dan,Rüştü’den sonra Bıdık da gitti benim yüzümden...Vicdanım cehennem yeri oldu bana adeta yakıyor içimi...
ALINTIDIR.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder