24 Eyl 2012

ARTIK GEÇ


  
Bir yaz gecesi sıcaklarda uyumaya çalışırken pencereden yatak odamın içine kadar gelen bir sesle ile irkildim. Boncuk acı ile ağlıyordu onun havlamalarını çok uzaklardan evden duyabiliyordum yatağımda doğruldum pencereye doğru yürüdüm Mahallemizin tombik ihtiyarı  Osman amcanın köpeği boncuk idi Evi bizim siteye çok yakın bir gecekondu idi

Osmanamcanın evine doğru pencereden baktım Boncuk evin önünde bir ileri bir geri havlıyordu. Evin önünde çılgın gibi koşturuyordu. Sanki bir ağıt yakıyordu içimden dedim ki “acaba Osman amca “ Bizim ihtiyara bir şey mi olmuştu

Acaba bizim mahallenin canlarının dostu  ihtiyar tombik yanaklı Osman amcaya bir şey mi olmuştu

Hemen üstümü giydim asansörü bile beklemeden apar topar  aşağıya indim. Osman amcanın evine doğru koşar adımlarla yürüdüm

Kapı açıktı içeriye doğru ilerledim açık kapıdan içeri doğru seslendim “Osman amca “içerden ses gelmedi Kapıyı yavaşça araladım içeri girdim Osman amca kapının arkasında yerde sırtüstü yatıyordu. Eğildim nabzına baktım. Nabzı çok yavaş atıyordu.  nabzını ölçmeye başladım bir yandan da hastahaneye telefonla ulaşmaya çalışıyordum. Osman amcanın nabzı zayıflamıştı sanırım onu kaybediyorduk boncuk Osman amcanın başında çırpınıyor sanki anlıyordu ölümü  Ölüm soğuk bir beyazlık gibi bizi sarıyordu Boncuğun bakışları değişmişti ölümü en çok o hissediyordu yavaş yavaş Osman amcanın melek oluşuna şahit oluyorduk .

İlk kez bir köpeğin sahibine sadakatle bağlığına şahit olmuştum .Onlara bakarken acı ve sevgiyi aynı anda hissettim içim çız etti kim olsa benim gibi hissederdi.


Artık çok geçti. Osman amca melekti Boncuk ise benim dostum artık çok zor alıştı bana ama hala Osman amcanın mezarına gidiyoruz onunla çiçekler götürüyoruz hüzünle gidiyoruz boncukla ziyaretten sonra beraber parkta oynuyor neşeleniyoruz. Her şeyde bir hayır varmış demek Osman amca melek oldu ama ben gerçek bir dost kazandım .

PATİ PENÇE

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder