Bir
yaz gecesi sıcaklarda uyumaya çalışırken pencereden yatak odamın içine kadar
gelen bir sesle ile irkildim. Boncuk acı ile ağlıyordu onun havlamalarını çok
uzaklardan evden duyabiliyordum yatağımda doğruldum pencereye doğru yürüdüm Mahallemizin
tombik ihtiyarı Osman amcanın köpeği boncuk
idi Evi bizim siteye çok yakın bir gecekondu idi
Osmanamcanın evine doğru pencereden baktım Boncuk evin önünde bir ileri bir geri havlıyordu.
Evin önünde çılgın gibi koşturuyordu. Sanki bir ağıt yakıyordu içimden dedim ki
“acaba Osman amca “ Bizim ihtiyara bir şey mi olmuştu
Acaba
bizim mahallenin canlarının dostu ihtiyar tombik yanaklı Osman amcaya bir şey mi
olmuştu
Hemen
üstümü giydim asansörü bile beklemeden apar topar aşağıya indim. Osman amcanın evine doğru
koşar adımlarla yürüdüm
Kapı
açıktı içeriye doğru ilerledim açık kapıdan içeri doğru seslendim “Osman amca
“içerden ses gelmedi Kapıyı yavaşça araladım içeri girdim Osman amca kapının
arkasında yerde sırtüstü yatıyordu. Eğildim nabzına baktım. Nabzı çok yavaş atıyordu.
nabzını ölçmeye başladım bir yandan da
hastahaneye telefonla ulaşmaya çalışıyordum. Osman amcanın nabzı zayıflamıştı
sanırım onu kaybediyorduk boncuk Osman amcanın başında çırpınıyor sanki
anlıyordu ölümü Ölüm soğuk bir beyazlık gibi
bizi sarıyordu Boncuğun bakışları değişmişti ölümü en çok o hissediyordu yavaş
yavaş Osman amcanın melek oluşuna şahit oluyorduk .
İlk
kez bir köpeğin sahibine sadakatle bağlığına şahit olmuştum .Onlara bakarken
acı ve sevgiyi aynı anda hissettim içim çız etti kim olsa benim gibi
hissederdi.
Artık
çok geçti. Osman amca melekti Boncuk ise benim dostum artık çok zor alıştı bana
ama hala Osman amcanın mezarına gidiyoruz onunla çiçekler götürüyoruz hüzünle
gidiyoruz boncukla ziyaretten sonra beraber parkta oynuyor neşeleniyoruz. Her
şeyde bir hayır varmış demek Osman amca melek oldu ama ben gerçek bir dost
kazandım .
PATİ PENÇE
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder