SOĞUK ZEMİNLER

Kedi gördüm, yerde hareketsiz, bedeni ikiye katlanmıştı...

Onun cansız bedenini oradan kaldırmayı yüreğim kaldırmadı. Bir mezar yapamadım, ona son bir görev yapamadım, son bir şefkat gösteremedim...
Benden öncesinde onu gören insanların, sokak arasında aşırı hız yapıp onun ufacık bedeninin üstünden geçen araç sürücüsünün yüreği kaldırmış belli ki!
Hoş, can’ı bedenindeyken görmediği ilgiyi öldükten sonra hiç beklemezdi !
Köpek gördüm aradan bir saat sonra.

Yalnızlığı çoktan anlamış, Dünyanın tüm yükü sırtında sanki yürüyordu sadece yürüyordu...

Belkide günlerdir aradığı, kuytu bir köşe buldu. Gece ve soğuktu dinlenmek için çaresiz soğuk zemine kıvrıldı. Kovulacağını bile bile cesaret etti dinlenecekti. On dakika sonra camdan baktığımda, yoktu.
Gitmişti...

Beni daha fazla utandırmak istemedi insanlığımdan...
Öyle ya; Benim cinsimdi,
Her yeri beton yığını yapan,
Hoşt, kışt sesleriyle uykudan uyandırıp kovalayan,
Üzerinde sigara söndüren ,
Kafasına bidon geçiren,
Silahına hedef yapan,
Zehirleyip, ciğerleri parçalanana kadar acı içinde öldüren
Başka köpeklerle dövüştüren,
Onun o Masum,Günahsız Bedeninin Namusuna göz diken,
Benim cinsim Bir İnsandı ...

Köpek Gitmişti,Açlığını ,Susuzluğunu,Hastalığını ,Sefalatini,Korkularını,Yalnızığını alıp hiçbirşey bırakmadan gitmişti...

Serkan Kıdak