Hayat bugün
başladı….evet daha önce yaşamadım mı …yaşadım…ama tüm canlılar gibi bende
farkındayım artık. Yeni bir günle uyanınca başlıyor hayat..
Ve dün verdiğin kararlar…yeni günde etkisiz
kalıyor…ya aynı kararları alacaksın veya uygulayacaksın..ya da
yenilerini..artık karar vermemeye karar verdim demiştim bir keresinde büyük bir
laf da ben edeyim diye..büyük laf etmek..ne çok sevilir..bilgili olsan da
olmasanda..
Çoğu entel kitap okur sadece kullandığı
kelimeleri ve süslü cümlelerini değişik ilginç yapabilmek için..
Hayat bugün başladı..ve ben tüm canlılar gibi
bunun farkına vardım uzun süredir…tüm canlılar derken insanlar hariç tüm
canlılar tabi..
Ben farkına vardım bunun…. ya diğer
insanlar?…onlar…hala yeni bir günün yeni bir yaşam olduğunu fark edemediler mi?
O zaman ben artık..insan ailesinden değilim …doğaya aitim demektir…nasıl ki
fark ettim her doğan günle yeniden yaşamaya başladığımı…bir böcekle veya bir
kurbağa veya saka kuşu ile çok daha yakın olmadım mı ?
Onlar biliyor mu bunu…beni alıyorlar mı
aralarına..Hayır..
İnsan kovulmuş bir kere doğa cennetinden
asırlar önce doğaya karşı işlediği suçlar nedeniyle..
Doğa farkında olmadan…görmezden gelerek
yaşıyor insanın olduğu yerlerde de ..olmadığı yerlerde de…insana rağmen her
yerde..kendi uğraşını sürdürüyor…birazdan üzerimden bir traktör pulluğunun
keskin bıçağı geçebilir diye düşünmeden gamsız geziyor toprağın derininde bir
solucan..ya da dozerlerin kepçeleri ile yeni bir inşaat alanı açılmak üzere
toprak, kaya bitki ağaç yıkılmadan az önce..yuvasında karıncalar..
Kocaman bir ağacı dibinden kesip yere
devirdiğinizde…Titanic gibi hızla sulara gömülmüyor… yere çarpıyor üzerindeki
canlılarla ve kendi dal yaprak canlılığıyla ..bir kaç saat önce kesileceğini
hiç düşünmeden..ve yıllarca küçük küçük adımlarla hem dal,yaprak hem toprağa
uzanan köklerini büyütürken..hiç düşünmeden bir insanın kararı ve icadı bir
makine ile kesilerek işinin biteceğini ve hayatının yeni bir gününe daha
başlayamayacağını bilmeden…hissetmeden …düşünmeden.. ve…üzülmeden..
Ben de böyle düşünüyorum derken gerçekten bir
ağaç kadar değil …bir kuş kadar belki..ya da bir sokak kedisi kadar…ancak o
kadar olabiliyorum doğal…endişelerimden arınmış.
.
Doğal savaşıma başlama hevesi ile uyanmak..bir
balık kadar mutlu ediyor beni..yaralanmadan ve ölmeden eşimi ve yavrumu
kaybetmeden bir günü daha bitirmek..
Ama geceyi de bilmek ..uyku dışında geceyi de
günden saymak..bir çok canlıdan farklı olmak mı acaba..sadece gece yaşayan veya
sadece gündüz yaşayan canlılardan farklı olmak..uyku dışında…uyku tüm
canlılarda aynı..yaşam gibi…yaşamak gibi…uyku ve ölüm…tüm canlılarda
aynı..ağaçlar uyumaz mı zannediyorsunuz….kışın derin uykuya giriyorlar hem de
çok derin uykuya..
Uykuya her zaman ihtiyaç duydum ama hiçbir
zaman sevemedim..her zaman uykunun yerine yapacak bir şeyim varsa onu yapmayı
tercih ettim..
Uyku yarı ölüm benim için..bilinçsiz olduğum o
anı yaşamdan sayamıyorum..belki nefes alıyorum..organlarım çalışıyor…kalbim
daha yavaş da olsa vücuduma kan pompalamaya devam ediyor..ama ben kendimi
bilmiyorum…ben, ben değilim uykuda…her uyuyan canlı ile aynıyım…bir özelliğim
yok..bilincim olmadığı için..
Belki de o yüzden her yeni güne uyanmak yeni
bir hayata başlamak gibi…
Uyku ölüm…ve uyanmak yeni bir
yaşam…görebilene..hissedebilene…ölebilene..uyanabilene ve yeni günü bilene..
Yaşamaya başladık…tamam yeni bir gün yeni bir
yaşam bunu da anladım…
Ama nasıl yaşacaksın?
Bir ağaç gibi köklerinle toprağa sımsıkı
yapışıp dalların ve yapraklarının uzandığınca kendini göstererek mi…bir kuş
gibi uçabildiğin uzaklık, yükseklik ve konabildiğin yere kadar mı ?
Yada bir balık gibi..yüzmekten yorulmadan
kayalarda kıyıda dalgalarla oynaşarak mı ? ya da derinlere dalarak engin
maviliği ve sonra engin lacivertliği ve sonra da belki engin siyahlığı
keşfederek mi?
Nasıl yaşayacaksın? Bir kuş kadar hür ve aynı
zamanda bir çınar kadar tutsak ve mağrur mu ?
Hayır..nasıl yaşayacaksın biliyor musun? Bir
insan gibi..doğayla barışık..ne olduğunu ve ne olmadığını bilen…yeni bir günün
hayatının başlangıcı olduğunu hisseden…ve bir insan doğal bir insan nasıl
yaşayacaksa öyle yaşayacaksın..
Doğa ile insan nasıl mı yaşar…gece uyu..sabah
yeni bir hayata kalk ve kendini doğanın devinimine bırak..doğa her canlı için
uygun olan boşluklarından birine yani senin için uygun olan yerine seni
alacaktır…kucaklayacaktır seni…savaştan dönen oğlunu kucaklayan ana
gibi..tohumdan çıkan kökü kucaklayan toprak gibi…ama hissetmelisin ve
inanmalısın…doğa seni bekliyor…ve sana güveniyor…çünkü sen de doğasın…
Veteriner
Hekim Kutlu Dayıoğlu
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder